7.9.09

ses ve gece -1




  • içinden şarkılar geçer bazı gecelerin. herkesin uykuda düşlerle yoğrulduğu geç saatlerde, senin kulaklarından derinden gelen oldukça sesi kısık melodiler vardır ya hani. işte onlardan biri. inceden inceye geceye /-i işliyor.

özlediklerim geliyor aklıma. bazen burnum kesif bir anı kokusu alıyor. çocukluğumdan kalma; ilk gençliğime ait... an içinde duraksıyorum. o an - ne öncesi ne de sonrası işte tam içinde bulunduğum; yaşadığım andan bahsediyorum- içimde dolaşan kanın damarlarımdan ayrı bir yolda, başına buyruk ilerlediğini seziyorum. ilk defa eminim. yaşadığıma!




  • özlem, geçmişe döner hep. istek ise geleceği hedef edinmiştir kendine. isteyerek özlem duyuyorsan...ya da özlem çekmek istemiyorsan... araftaysan... vay haline! bu ne büyük bir dehlizdir. bu ne yüce kaos...

[gözümde büyütüyorum her şeyi. küçücük yuvalarıyla koca dünyayı içine sığdıran gözlerimle. yaşadığını bu denli yoğun duyumsamalı mı insan. iliklerine, sıvılarına değin... ]


ajda söylüyor: "kimler geldi, kimler geçti hayatımdan..." gecenin en karanlık ve ince saatlerinde. herkes uykudayken. sus ve pus oyunlarını bitirmiş, elekler duvara asılmışken. içinden şarkının büyüsüyle daha derin uykularda kaybediyor kendini gece. düşle halvet oluyor. bir yerlerde olric'in sesini duyuyorum. bana mı sesleniyor ne.


- gidelim, efendimiz.


- gidelim, olric.


özleyebildiğim şeyler varsa yaşamışım demektir. yaşadıklarımı anımsayarak, bu yirmi sekiz yılı, uzun soluklu bir kitap okumanın hazzıyla yad edebiliyorsam ne mutlu bana. sanki bugün benim doğum günümmüş gibi. kimbilir...


sürç i lisan ettim mi ki... ettiysem de affola...

2 comments:

Unknown said...

akar gider gözlerimde parıldayan ve gözlerimden düşürdüğüm şarkılar. farkındayım. ne güzeldir.

- daha kaç kez...

poetanovus said...

- oklar bitene kadar, olric; oklar bitene...

"ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?"