- neden ağlıyorsunuz, efendimiz?
- senin adına hiç şiir yazıldı mı, olric?
- ….
yüklü bulutlar gibi içim her an yağdı yağacak yağmur gibiyim hızlı düşünüp yavaş hareket ediyorum sabrımı sınayıp usumu bileyliyorum bazen şarkılar geçiyor düşüncelerimin içinden bazen de şarkılardan geçiyorum düşlerimden vazgeçerken acımı muhkem kılıp yaralarımı bir oya gibi işliyorum eskilerimi biriktirdiğim sandığımdan çıkarıp dizime düşünüyorum – ki düşündükçe yaralıyor kendini insan – ben bu şarkıların neresine koysam kendimi eksik kalıyor bir yerlerde bir şeylerim çünkü ben bir’im çoğul olamamışların tutunamayanların krallığında soytarı biraz da kedisi kaçmış şair dergahı bozgun derviş imgesi eksik şarkı neyim ki ben neresindeyim ki bu devrin tuvalimdeki kırmızılar biraz soluk siyahlar daha derin kalbimdeki resmi geçit henüz bitmedi ya çıldırmanın arifesinde ya dahiyane bir fikrin içindeyim…
[isteyerek ölen kişi ile istemeden ölen insan arasında, temelde, kökten bir fark vardır: -
İlki, herşeyin ötesine geçmiş olmakla, huzurludur;
Ötekiyse, hiçbir şeyi çözememiş olmakla, huzursuz…]*
“toprakla kapanmış bir deniz cesedi”** duruyor önümde ardımda yaşanmamışlığın mahcup telaşı pişman ve şaşkın eli avucuna sığmayan büyüdükçe gözleri yuvalarından fırlayacakmış gibi bir dev duruyor karşımda sus –
pus –istenci umuduna yabani kalbine giden tüm damarları tıkalı
“belki şehre bir film gelir”*** kulağımda inceden inceye insan içre işleyen sağlam bir iğne oyası çeyiz sandığı yüz görümlüğü…
Kapansın perde ve yaşam başlasın!
* yakın/ o. Aruoba s.61
**daktiloya çekilmiş şiirler/ n. Marmara s.2
***gülümsezenaksu
No comments:
Post a Comment